Τετάρτη

Ψαχνω

Γενικά μου την δίνουν αυτοί που μιλάν για τον εαυτό τους με τόση έπαρση, λες και είναι κάποιος τρίτος και τον θαυμάζουν. Επίσης μου την δίνει να λένε πράγματα ΕΓΩ και ΕΓΩ και ΕΓΩ, και να θεωρούν τον εαυτό τους κάτι που δεν είναι. Μου σπάει τα νεύρα απλά.
Ζω στην ανασφάλεια. Δεν ξέρω καν τι είμαι. Πάνω που λέω είμαι αυτό, κάτι έρχεται να το ανατρέψει. Στο τέλος να δεις πάλι πως είσαι ένας μαλάκας που κοιτάει το καθρέφτη. Τι είσαι; Ο σούπερ έξυπνος που νομίζει πως είναι πάνω απο άλλους σε εξυπνάδα; Είδα πως σε έπαιξε η άλλη πριν απο λίγο καιρό. Είσαι η σούπερ όμορφη που μπορείς να έχεις όποιον θές; Σα σκατά είσαι. Το ξέρεις;
Περπατάμε πάνω σε ρευστή άμμο. Κάπου γίνεται πιο σκληρή και νομίζουμε πως το έχουμε. Και ένα βήμα παραπέρα βουλιάζουμε. Όλα είναι ρευστά. Η εικόνα που νομίζουμε οτι έχουμε και που νομίζουμε οτι είμαστε είναι τόσο ρευστή. Τόσο εύθραυστη. Που δεν είναι καν αλήθεια. Μεταβάλλεται τόσο γρήγορα στο χρόνο. Ακόμα ψάχνω να δω τι είμαι. Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Στη τελική που βαδίζω. Και εκεί που νομίζω πως έχω τις απαντήσεις στην επόμενη αλλαγή του δευτερολέπτου χάνονται όλες οι απαντήσεις και τα στάνταρ.
Τελικά τίποτε δεν είναι όπως θα έπρεπε. Και η αλήθεια είναι πως αν ήταν όπως θα έπρεπε τότε δε θα αποτελούσε έκπληξη να μας ευχαριστήσει ή να μας θλίψει. Να καταλάβουμε πως ζούμε σε τελική ανάλυση.
Πιθανολογώ πως πρέπει να αφήσουμε το τι θα θέλαμε να είμαστε και να αποδεχτούμε αυτό που τελικά πραγματικά είμαστε. Απλοί άνθρωποι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: