Πέμπτη

Βία

Αυτό το ζήτημα πολύ με βασανίζει. Αλήθεια η βία πρέπει να υπάρχει ή πρέπει να το παίζουμε πολιτισμένοι και να την ξορκίζουμε όσο είναι δυνατόν;
Προσωπικά αμφιταλαντεύομαι. Δεν ξέρω αν βοηθάει κάπου το ξέσπασμα με βία. Πάντα όμως μιλάω για την αντιβία. Δηλαδή μιλάω για την απάντηση σε κάτι με βία.
Καταρχάς τι είναι βία. Θεωρώ πως είναι κάτι που αναγκάζεσαι να κάνεις ή μια κατάσταση που αναγκάζεσαι να δεχθείς χωρίς την θέλησή σου. Δεν μιλάω μόνο για σωματική βία. Μιλάω για οποιαδήποτε μορφή. Ερωτική, ψυχολογική κλπ αλλά και για την σωματική.
Απο παιδιά μεγαλώνουμε με τη βία. Απο σωματική γιατί μας βαρούσανε, μέχρι και ψυχολογική. Μη το ξυπνήσεις και μη σηκωθείς το βράδυ απο το κρεβάτι γιατί ο μπαμπούλας θα σε φάει, λένε στα μικρά παιδιά οι γονείς για να τα αναγκάσουν να κοιμηθούν. Μήπως αυτό δεν είναι βία;
Το ζήτημά μου εδώ όμως είναι η αντιβία. Δηλαδή η απάντηση στην ασκούμενη βία. Φυσικά είμαι ενάντια του να ασκείς πρωταρχικά την βία και να αναγκάζεις τους άλλους σε κάποιες καταστάσεις. Αν και το κάνουμε κάθε μέρα αυτό. Θα ήταν καλύτερο να σκεφτόμαστε και τις επιπτώσεις που κάθε κίνησή μας θα έχει στους άλλους.
Η απάντηση όμως στην ασκούμενη σε εμάς βία ποιά πρέπει να είναι; Μέχρι πού πρέπει να είναι η δική μας απάντηση;
Σίγουρα το να ασκήσεις βία ως απάντηση ανοίγει έναν κύκλο που μπορεί να αργήσει να κλείσει. Όμως στην ιστορία η βία είναι αυτή που πήγε μπροστά τον κόσμο. Η βία είναι αυτή που άλλαξε τον κόσμο. Οι μεγαλύτερες ανατροπές έγιναν με τη βία. Η Οθωμανική αυτοκρατορία νικήθηκε για παράδειγμα με την βία.
Τα όρια όμως δεν τα ξέρουμε και ίσως τα ξεπερνάμε.
Απο την άλλη μεριά ο Γκάντι ήταν αυτός που μιλούσε για την παθητικότητα. Ο χριστιανισμός επίσης προτρέπει να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Μου φαίνονται όμως οτι αυτά υποτάσσουν το άτομο παρά το απελευθερώνουν.
Δεν είναι λογικό όπου υπάρχει δράση να υπάρχει και αντίδραση; Φυσικά δεν θεοποιώ την βία. Καλύτερα να αποφεύγεται. Αλλά δεν γίνεται να υπάρχουν ανατροπές χωρίς βία.
Στις μέρες μας ασκείται μέσω της οικονομίας βια. Στη δουλειά, μας ασκείται βία. Απο όλες τις μεριές μας ασκείται βία. Και τι κάνουμε;

Τετάρτη

Ο παλιόκαιρος τα φταίει όλα!!!

Στην Ευρώπη λίγο μετά το 1600 και για ενάμιση αιώνα σημειώθηκαν μεγάλες ανατροπές και επαναστάσεις οι οποίες κράτησαν μέχρι και έναν αιώνα αργότερα. Παράλληλα παρατηρείται εκείνη την περίοδο να αλλάζει το κλίμα με πολύ δύσκολους και κρύους χειμώνες και καλοκαίρια όχι και τόσο ζεστά. Λογικά θα σκεφτεί κανείς πως δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο γεγονότων.
Αλλά υπάρχει.
Σε μία περίοδο με μεγάλες περιόδους κρύου η παραγωγή δεν είναι μεγάλη (όπως και ο κανονικός χειμώνας). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχουν τόσα αγαθά για να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Οπότε με την πείνα να κυριαρχεί, και τους βασιλιάδες να τρώνε με χρυσά κουτάλια λογικό είναι να ξεσηκωθούν οι άνθρωποι.
Την σημερινή εποχή δεν γίνεται κάτι πολύ διαφορετικό. Το κλίμα αλλάζει. Η θάλασσα ανεβαίνει και η ζεστή ζώνη ανεβαίνει προς τα πάνω και επεκτείνεται σε χώρες που παραδοσιακά ήταν πιο κρύες απο τις μεσογειακές.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάξει και ο διατροφικός χάρτης του πλανήτη μαζί με τις συνήθειες τις κάθε περιοχής. Θα αναρωτηθεί κανείς αν είναι κακό αυτό.
Γενικά σαν απάντηση είναι πως οχι. Αλλά εξαρτάται απο ποιά σκοπιά το βλέπει κανείς. Και 10 βαθμούς να ανέβει η θερμοκρασία στον πλανήτη ο πλανήτης θα εξακολουθεί να υπάρχει.
Ζωή θα εξακολουθεί να υπάρχει. Και ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να υπάρχει. Όμως οι επιχειρήσεις δεν θα υπάρχουν. Τουλάχιστον έτσι όπως τις ξέρουμε. Η οικονομία θα αλλάξει δραματικά. Δεν θα είναι όπως την ξέρουμε. Οι οικονομικές σχέσεις θα αλλάξουν. Και το πιο σημαντικό; Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι έτοιμος για μια τέτοια αλλαγή.
Δεν έχει σημασία αν ευθύνεται ο άνθρωπος για το οτι αλλάζει το κλίμα ή όχι. Πιθανότατα να είναι και συγκυρία οτι συνέπεσε η βιομηχανική επανάσταση με την αλλαγή του κλίματος. Ίσως όμως και να μην είναι. Αν ξεφύγουμε απο τη γραμμή όμως που έχουμε μάθει να περπατάμε σαν πολιτισμός τότε ίσως να ξαναεμφανιστούν τα ίδια προβλήματα που υπήρξαν με πριν απο 400 χρόνια. Έλλειψη τροφής. Αυτό σημαίνει αφανισμός μεγάλου ποσοστού του ανθρώπινου είδους στην ακραία εκδοχή. Αλλά και να μην γίνει αυτό ο λιμός δεν θα αργήσει να έρθει. Ήδη χώρες της Αφρικής υποφέρουν απο έλλειψη τροφής. Αν το φαινόμενο επεκταθεί και βορειότερα τότε σημαίνει εξεγέρσεις του πεινασμένου λαού. Και σίγουρα αυτό είναι κάτι που οι κυβερνήσεις δεν το θέλουν.
Απο την άλλη πλευρά το κλίμα είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για επιχειρηματική δραστηριότητα. Τώρα πουλάει. Οπότε καλό είναι να ασχοληθούμε και με αυτό επιχειρηματικά. Ειδικά σε μία περίοδο ύφεσης και κρίσης σε τομείς που έχουν να κάνουν και με την ενέργεια.
Βλέπουμε...
Ίσως αύριο ρίξει και καμιά βροχή...

Σάββατο

Μοναξιά είναι...

...Να έχεις φτιάξει τα πιο ωραία τορτελίνια που έχεις κάνει ποτέ. Στα ηχεία να παίζει πολύ όμορφη μουσική. Να ανοίγεις ένα μπουκάλι ροζέ κρασί. Και στο τέλος να τα τρως μόνος σου. Και αφού έχεις κατεβάσει το μισό μπουκάλι να συνομιλείς με τον εαυτό σου...

Δευτέρα

Καλα ως εδω...

Άρθρο 22 του συντάγματος: «οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται» και «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.»
Αναγκαστική: κάθε ένας απο εμάς που δουλεύει έχει άμεση ανάγκη και το κάνει. Οπότε κάθε εργασία είναι αναγκαστική. Και εξ αναγκαστική.
Δικαίωμα: Ασκεί κάποιος τα δικαιώματά του για να έχει κάποιο κέρδος. Με την σημερινή μορφή εργασίας και τους όρους εργασίας - απολαβών, με απλήρωτες ώρες, χωρίς ωράρια, και χωρίς ασφάλεια πλέον δεν γίνεται σαν δικαίωμα αλλά απο ανάγκη για επιβίωση.
Προστατεύεται απο το κράτος: Κράτος=δύναμη. Δηλαδή επιχειρήσεις, τράπεζες, και ότι παράγει μέσα απο διαδικασίες κεφάλαιο και πλούτο. Και φυσικά ελέγχεται απο το κράτος. Για να μην υπάρχει έλεγχος. Όσο καιρό δούλευα πτυχιούχος, ανασφάλιστος, χωρίς ωράριο και με λίγα λεφτά, ΠΟΤΕ δεν ήρθε κάποιος απο το ΙΚΑ να μου κάνει έλεγχο. Ούτε απο τον ΟΑΕΔ, ουτε απο την επιθεώρηση εργασίας. ΠΟΤΕ.
Συνθήκες απασχόλησης. Όλα τα παραπάνω και επιπλέον μερικά εργατικά ατυχήματα...
Ηθική και υλική εξύψωση: Σε ερώτηση προς το αφεντικό μου αν θα μου ανεβάσει το μισθό και αν θα βάλουμε και κανένα ένσημο γιατί όπως και να έχει δεν την βγάζω η απάντησή του ήταν: Δεν θα σου λύσω εγώ το οικονομικό...
Πόσες φορές δεν γυρισαν οι εργαζόμενοι σπίτι βρίζοντας; Πόσες φορές ξύπνησαν μέσα στον ύπνο τους και ήταν αγχωμένοι απο την δουλειά; Πόσες φορές παρεξηγείται κάποιος χωρίς λόγο παρα μόνο γιατί έχει επιβαρυνθεί ψυχολογικά απο τη δουλειά; Αυτή είναι η ηθική και υλιή εξύψωση...
Στον αρχαίο κόσμο κάθε κοινωνία είχε ένα ποσοστό περίπου 20-40% σε κατάσταση δουλείας. Η αρχαία ελλάδα πήγε μπροστά λόγω των δούλων. Τότε σε γενικές γραμμές ο αφέντης παρείχε διατροφή και στέγη και ο δούλος δουλειά.
Σήμερα ο εργοδότης (το ονομάζω αφεντικό) παρέχει λεφτά. Αυτά φτάνουν για στέγη και για διατροφή.
Στον αρχαίο κόσμο οι γυναίκες χρησιμοποιούνταν σαν σεξουαλικά σκεύη. Τώρα οι εργαζόμενες πέρα απο την δουλειά που θα βγάλουν, θα πρέπει να αντισταθούν και στο πέσιμο του αφεντικού.
Τι άλλαξε?
Τι είναι λοιπόν η βία; Δεν είναι μορφή βίας και η επαγγελματική εκμετάλλευση; (Το λέω έτσι για να είναι λίγο πιο sic απο το δουλεία)
Στην ιστορία όμως οι αλλαγές έγιναν και αυτές με βία. Όσοι εξορκίζουν την βια φοβούνται. Αυτοί που την έχουν νιώσει στο πετσί τους δεν έχουν κάτι να φοβηθούν. Ούτε να χάσουν.
Στην Αφρική πρόσφατα, μαύροι έπιαναν λευκούς μεγαλογαιωκτήμονες και τους κρεμούσαν.
Στην Κινα πριν απο ένα χρόνο, εργάτες σκότωσαν στο ξύλο το αφεντικό τους σε ένα εργοστάσιο.
Ποιός όμως επέλεξε τα πράγματα να φτάσουν ως εκεί;

Κυριακή

Ο παράγοντας ΤΥΧΗ

Από παλιά με βασάνιζε μια σκέψη Το αν ζούμε οτι ζούμε είναι προϊόν καθαρά δικών μας αποφάσεων ή αν τελικά είναι όλα προδιαγεγραμμένα. Δηλαδή τελικά ζούμε κάτι το οποίο έχει προαποφασιστεί ή ζούμε κάτι που το φτιάχνουμε εμείς και παρεμβάσεις άλλων που δεν μπορούμε να προβλέψουμε;
Το αν υπάρχει τύχη σαν παράγοντας μπορώ να το αποδεχθώ αλλά μέσα σε κάποια πλαίσια. Δηλαδή τύχη θεωρώ είναι κάποια αποτελέσματα παραμέτρων που είναι από φυσικής άποψης αδύνατο να ελέγξεις με τα δεδομένα του ανθρώπινου νου σε αυτήν την χρονική στιγμή. Παράδειγμα το αν σου παίσει το Λόττο οφείλεται καθαρά σε παράγοντες που δεν μπορείς να ελέγξεις με τις δυνάμεις του μυαλού σου (και κατ επέκταση του σώματός σου). Αλλά είναι έτσι;
Θα παραθέσω ένα παράδειγμα για να γίνω περισσότερο κατανοητός. Αφήνεις από ένα ύψωμα μια μπάλα φουσκωτή να κατρακυλήσει. Αυτή θα φτάσει σε ένα σημείο και θα σταματήσει. Τυχαία έφτασε ως εκεί. Αν το ψάξεις λίγο παραπάνω θα δεις ότι περίπου μπορείς να ξέρεις που θα έφτανε αν ήξερες την κλίση, την αντίσταση του αέρα και άλλους παραμέτρους όπως η τραχύτητα του εδάφους κλπ. Αρχίζεις και αποκλείεις λοιπόν παραμέτρους. Βλέπεις ότι δεν έφτασε ως εκεί μόνο από τύχη αλλά για κάποιο λόγο. Τώρα αν ήξερες ακριβώς και άλλα πράγματα όπως τι αέρας φύσηξε σε μία δεδομένη στιγμή και άλλαξε την πορεία της μπάλας, πυκνότητα αέρα κλπ θα ήξερες ακριβώς που θα πήγαινε η μπάλα. Άρα στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορείς να ξέρεις από πριν τι θα γινόταν. Οπότε αποκλείεις την τύχη σαν παράγοντα.
Σκέφτομαι τώρα ότι αν ανάγουμε αυτό το παράδειγμα σε επίπεδο ζωής βλέπουμε πως κάθε δράση μας, κάθε δράση άλλων ανθρώπων και κάθε τυχαίο γεγονός έχει μία αφετηρία που σίγουρα δεν είναι τυχαία. Μία γνωριμία σε ένα μαγαζί με μία/έναν, μία επιλογή για την επαγγελματική καριέρα κλπ βλέπουμε ότι έχουνε πίσω τους τόσες παραμέτρους που αν και θεωρούμε ότι έγιναν τυχαία, στην πραγματικότητα οφείλονται όλα σε κάποιες άλλες παραμέτρους και αυτές με τη σειρά τους σε άλλες και πάει λέγοντας. Μόνο που ο ανθρώπινος νους δεν έχει φτάσει σε σημείο, τουλάχιστον συνειδητά, να αναλύει και να λαμβάνει τέτοια σήματα. Έτσι θεωρεί πως πολλά οφείλονται σε τυχαία γεγονότα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι το εξής: όταν σε γαλλικό καφέ ρίχνεις γάλα. Έστω μια σταγόνα. Παρατηρείς τα "τυχαία" σχήματα που αυτή λαμβάνει μέχρι να διαλυθεί στο καφέ. Αλλά σίγουρα αυτά τα σχήματα δεν είναι τυχαία. Και ως ένα βαθμό μπορούν να προβλεφθούν με μαθηματικές εξισώσεις. Έπειτα από εκεί μπαίνουν τόσοι πολλοί παράγοντες που καθιστούν την κίνηση χαοτική. Αν μπορούσαμε να τους ξεχωρίσουμε και να τους αναλύσουμε τότε δεν θα ήταν χαοτική.
Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τελικά και η ίδια η ζωή είναι βασισμένη πάνω σε εξισώσεις που απλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Ξέρουμε τις παραμέτρους και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε παραπάνω πράγματα. Αν τις ξέραμε αυτές τις εξισώσεις θα ήμασταν κάτι σαν θεοί. Αλλά ίσως τότε εν θα ήταν και πολύ ευχάριστο το να ζεις. Αυτό που ορίζουμε σαν τύχη είναι αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί συνέβη .

Πέμπτη

Πολλαπλές Επιλογές


Θα αναφερθώ στα τεστ πολλαπλών επιλογών που πολλές φορές κρίνουν πολλά για τις ζωές μας. Όχι δεν θα πάω αλλού το θέμα. Στα τεστ αναφέρομε. Πολλοί από εμάς έχουνε δώσει διαγωνισμούς, είτε σε σχολές, είτε στο δημόσιο ή και σε αγγλικά και εξετάστηκαν με το συγκεκριμένο σύστημα. Δεν αντιλέγω ότι είναι ένας τρόπος να δεις αν ο άλλος γνωρίζει. Απλά είναι ένας ηλίθιος τρόπος.
Για να γίνω πιο κατανοητός έχουμε και λέμε. Τα τεστ αυτά επινοήθηκαν και εφαρμόστηκαν στην Αμερική (Wikipedia) απο το 1915. Κοντά μισό αιώνα. Όπως είναι η χώρα του γρήγορου φαγητού, και γενικά του fast living, έτσι είναι και η χώρα που όλα πρέπει να γίνονται γρήγορα αλλά και με το μικρότερο κόστος. Έτσι και τα multiple choice τεστς πληρούν αυτούς τους κανόνες. Με ένα μικρό σφάλμα (που οφείλεται στην τύχη) έχουμε με λιγότερο προσωπικό να διορθώνει, στο μικρότερο χρόνο, αποτελέσματα. Σήμερα ειδικά, περνάνε από ένα σκάνερ όλες οι απαντήσεις, σαν το Λόττο ένα πράγμα, και τέλος.
Ως εδώ όλα καλά. Φυσικά και η αντιγραφή υπάρχει στις απαντήσεις ανάπτυξης, κλπ κλπ που κάνουν τα τεστ πολλαπλής επιλογής τον καλύτερο τρόπο επιλογής.
Για να εξασφαλιστεί όμως οτι δεν θα βασίζεται η απάντηση τόσο στην τύχη επινοήθηκε η αρνητική βαθμολογία. Γενικά αν έχεις μία απο τέσσερεις απαντήσεις να επιλέξεις, και αν δεν ξέρεις την απάντηση, τότε έχεις 25% πιθανότητα να είσαι σωστός. Αν δεν υπάρχει αρνητική βαθμολογία τότε δεν έχεις τίποτε να χάσεις και να απαντήσεις με το ένστικτο. Αν ξέρεις κάτι αλλά δεν είσαι σίγουρος οι πιθανότητες ανεβαίνουν γιατί αν έχεις αποκλείσει 2 από τις 4 απαντήσεις τότε έχεις 50% πιθανότητες. Έτσι η αρνητική βαθμολογία σου λέει ότι αν απαντήσεις 2-3-4 λάθος σου αφαιρώ και μία σωστή!!!!
Και εδώ αρχίζουν τα παράδοξα. Γιατί 3 λάθος και όχι 1 και να αφαιρείται και μία σωστή. Ποιός θα το ορίσει αυτό;
Πώς ξέρει ο εξεταστής αν ο εξεταζόμενος απάντησε από τύχη ή όντος έκανε λάθος;
Με ποιό δικαίωμα αφαιρείται και μία σωστή με Χ λάθος απαντήσεις;
Είναι εκφοβισμός. Και αν κάτι σε φοβίζει σε αποτρέπει. Αλλά αν είσαι ανάμεσα σε 2 απαντήσεις με 50% πιθανότητα να πιάσεις κάτι τότε την αγνοείς και προχωράς ή την απαντάς;
Ένα τεστ 50 ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής δίνει καλύτερα αποτελέσματα ως προς την γνώση των διαγωνιζόμενων από ένα τεστ ανάπτυξης με 4 ερωτήσεις;
Βέβαια μερικές λύσεις υπάρχουν. Για παράδειγμα από τις συνήθως 4 απαντήσεις θα μπορούσαν να υπάρχουν 10. Θα μπορούσαν να υπάρχουν πολύ περισσότερες ερωτήσεις από 40-50. Αλλά πάλι το παράγοντα τύχη δεν τον εξαλείφεις.
Αν θες να δεις τελικά τις γνώσεις πάνω σε ένα θέμα καλύτερα είναι καλύτερα να δόσεις τεστ με ερωτήσεις που θέλουν απαντήσεις ανάπτυξης.
Αλλά γενικά τα τεστ είναι για φιλτράρισμα. Μέτρηση γνώσης κλπ. Για ποιο σκοπό; Για την επιλογή των καλύτερων. Και οι υπόλοιποι στον Καιάδα Αλλά σε μία τέτοια κοινωνία που έχει πάρει μορφή μέσα από οικονομικά συστήματα ανταγωνισμού και ποδοπατήματος τότε αυτά τα ηλίθια τεστ είναι που θα κρίνουν το μέλλον σου. Όπως και η βάση του 10 για να εισαχθείς σε μία σχολή.