ο λογος της θλιψης

Δε ξερω πως να το αρχισω. Είμαστε θλιμενοι αρκετες φορες. Δυσαρεστημένοι. Αισθανόμαστε αδικημένοι. Καταπιεσμένοι. Ενώ σε αντίθεση με κάποιους άλλους θέλουμε να ξεφύγουμε, αλλάζουμε απόψεις απότομα, κυκλοθυμία. Νεύρα, συναισθήματα, μαυρίλα, απαισιοδοξία, μιζέρια μηδενισμός.
Ποτέ δεν ήμασταν ευχαριστημένοι με αυτά που είχαμε. Αδηφάγα γουρούνια, θέλουμε όλο και περισσότερα απο αυτά που έχουμε. Όλο και πιό πολλά και ποτέ δεν ευχαριστηθήκαμε με όσα είχαμε. Δεν εκτιμίσαμε μέχρι που τα χάσαμε και ποτέ μα ποτέ δεν μας έγινε μάθημα. Σπάσαμε το κεφάλι μας τόσες φορές και ποτέ δεν καταλάβαμε.
Και είμαστε δυστυχησμένοι γιατί πάντα θέλαμε το τέλοιο και δεν το είχαμε. Είναι λάθος να κυνηγάς το όνειρο? Ή είναι σωστό στο οτι δεν αρκεστήκαμε στις στιγμές και θέλουμε όλο και κάτι παραπάνω?
Δεν μου φτάνει αυτό που πήρα. θέλω και άλλο. Λίγο ακόμα, και λίγο ακόμα και λίγο ακόμα και λίγο παραπάνω. μέχρι να πω οκ. έχω ότι θέλω. Καθαρός εγωισμός. Μη εκπλήρωση επιθυμιών.
Έτσι είναι. Λάθος ή οχι...