Αυτούσιο το mail που μου έστειλε ο σαλαλουκ:
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό
ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε
ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...
Δευτέρα
Παιδι απτα παλια...
Κυριακή
AIMA
νομιζω ειναι πολυ σοβαρο και το ποσταρω.50 μπουκαλες ειναι πολλες.
Ο συνάνθρωπος μας Δημήτρης Χουρμουζιάδης χρειάζεται επειγόντως αίμα!
Χρειάζονται 50 φιάλες αίμα μηδέν αρνητικό (0-).
Επειδή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και η κατάσταση του Δημήτρη κρίσιμη θα παρακαλούσαμε όσους έχουν ομάδα αίματος 0- (μηδέν αρνητικό) και μπορούν να δώσουν αίμα να περάσουν από ένα από όλα τα νοσοκομεία της χώρας δίνοντας το όνομα και το νοσοκομείο στο οποίο πάει το αίμα για τον Δημήτρη Χουρμουζιάδη στο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης.
Πρέπει να μαζευτούν πάνω από 50 φιάλες αίματος και οι φίλοι και οικογένεια έχουν μαζέψει μόλις 8. Κάντε ένα repost, πείτε το στους φίλους σας, ίσως κάποιος να μπορεί να τον σώσει.
Ο Δημήτρης ήδη σας ευχαριστεί όλους ακόμη και αν βρίσκεται σε κώμα αυτή τη στιγμή.
PS: Mporeite na dwsete aima kai osoi den anhkete se aythn thn omada kai na ginei i allagh apo thn trapeza aimatos.perissoteres plhrofories sta kata topous nosokomeia.
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 2310-357602
Νομίζεις οτι είσαι κάποιος που γυρνάς έξω?φοράς ακριβά ρούχα.Υιοθετείς ένα στυλάκι.Είσαι Ιν και πολύ αλάνι?Περνιέσαι για ένας μάτσο που μπόρεσες και αγόρασες αμάξι καλό?Που φόρεσες ρολόι ακριβό ή που είσαι χύμα?Που σε έγραψε μία εφημερίδα ή που είδες μία συναυλία παραπάνω?Που πήγες σε ένα πάρτυ και πήδηξες 2 μαζί ή εσύ που δεν του κάθισες?Νομίζεις οτι έκλεισες τραπέζι στα μπουζούκια είσαι μεγάλος?
Ε λοιπόν ξέρεις τι?Είσαι,είμαστε, η σκόνη που συχένεσαι να ακουμπίσεις πάνω στο ράφι σου,πάνω στα βιβλία σου που δεν τα πιάνεις και τα καθαρίζεις με το ξεσκονόπανο.
Ένα μεγάλο ποσοστο σκόνης που υπάρχει στο χώρο σου προέρχεται απο νεκρά κύτταρα.
Αν μπορέσεις να μου βρείς ένα νόνο για να προβλέπω το χρώμα σε αυτό το βιντεάκι θα σε παραδεχτώ.Τότε θα είσαι κάποιος.
ΥΓ:δε σημαίνει οτι δε σε αγαπάμε.
ΥΓ2:απλά αν κοιτάξεις τον κόσμο μας απο έναν άλλο γαλαξία δε θα μπορέσεις να διακρίνεις τίποτε.Ούτε καν την γη.Κατα πόσο μάλλον εσένα να φοράς ακριβά και να οδηγείς πολυτέλειες, να είσαι κουλ και ιν, και χύμα.Φαντάσου πως δεν φαίνεται τίποτε.Περιμένεις να φαίνονται τα λεφτά απο τις καταθέσεις σου?
Chuck palahniuk
Είπα να σας συστήσω τον αγαπημένο μου συγγραφέα.Όχι οτι ξέρω και πολλούς και σίγουρα δεν είμαι βιβλιοφάγος.Απλά τον τύπο τον γούσταρα απο το πρώτο του βιβλίο που διάβασα.
Πολλοί απο σας θα έχετε δεί το Fight Club και σίγουρα κάποιους απο εσάς σας κέρδισε σαν ταινία αφού έγινε απο τις αγαπημένες σας.Αυτό που δεν ξέρατε ή δεν είχατε προσέξει είναι οτι ο συγγραφέας του είναι ο Chuck Palahniuk.Αμερικανός.Δε θα ασχοληθώ με την βιογραφία του. Άλλωστε με ένα πάτημα στο λινκ θα πάτε κατευθείαν εκεί.
Απλά θα σας συνιστούσα να διαβάσετε τα βιβλία του.Τέσσερα κυκλοφορούν στην Ελλάδα απο τις εκδόσεις Οξύ.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα είναι Ο Επιζών. Δέν ήξερα οτι αυτός έγραψε το Fight Club Και το είδα στην μέσα μεριά του εξωφύλλου.Καθώς είδα την ταινία είπα να το αφήσω και να διαβάσω και το Νανούρισμα. Το μόνο που δεν έχω διαβάσει απο τα ελληνικά είναι το ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ.
Το στυλάκι του είναι αυτό που με κερδισε.Όχι οτι είναι κανένας τέλειος συγγραφέας, αλλά η όλη ατμόσφαιρα των βιβλίων του έχει κάτι το παράξενο. Έχει μια μυρωδιά της μεσαίας και μικρής κοινωνικής τάξης που συνήθως αναφέρεται ενώ το σκοτεινό γράψιμό του είναι αυτό που σε κάνει να τελειώσεις πολύ γρήγορα το βιβλίο του.Φυσικά δεν λείπει το μυστήριο-παραφυσικό, διάφορες ψυχώσεις και σημεία με λεπτομέριες που δεν ξέραμε.
Προτείνω να ξεκινήσετε με τον επιζών ή με το Fight Club για όσους δεν το έχουνε δει.
Παρασκευή
Τώρα αρχισαν να βρωμάνε
Τα βλέπω έχουνε μαζευτεί στίβες στις γωνίες.Αρχισαν και μυρίζουν.Η σαπίλα, ότι άφησε απο το πιάτο του αμάσητο ο αστός και αφου το έβαλε σε πλαστικές σακούλες.Το πλήρωσε με τα λεφτά της πιστωτικής του, και μερικές φορές με μετρητά, και άφησε ένα κομμάτι του για τον δρόμο.
Και σε λίγες ώρες, θα βγούνε στα τηλεπαράθυρα οι γνωστοί γνωστοί να τα ψάλουνε στους υπαλλήλους που απεργούνε γιατι δεν πάνε να τα μαζέψουνε...Η ειρωνία της υπόθεσης.Μαμά κακά,έλα να με σκουπίσεις.
Αν φίλε δε μπορείς να τα βλέπεις,πάρε το αμαξάκι σου και τράβα στην χωματερή να τα αφήσεις.Εδώ είναι απεργία.
Άλλωστε εσύ τα έκανες...
Τετάρτη
Δευτέρα
Ντοκιμαντέρ
Το απόλυτο ντοκιμαντέρ που πρέπει να δείτε. ZEITGEIST. ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην σημερινή κατάσταση της αμερικάνικης κοινωνίας και που απευθύνεται άμεσα σε όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες δυτικού τύπου και όχι μόνο.
Χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στην θρησκεία. Μιλάει για το πώς η θρησκεία δεν έχει βοηθήσει τον άνθρωπο και αντίθετα τον υποχρεώνει να σκύβει το κεφάλι. Απομυθοποιεί τον χριστιανισμό και μέσα από τεκμηριωμένες απόψεις δείχνει πως είναι μία αντιγραφή και μίξη άλλων θρησκειών.
Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στους δίδυμους πύργους και επεκτείνεται στην τρομοκρατία. Πάλι με τεκμηρίωση αποδεικνύει πώς ήταν στημένο το σκηνικό, πως δεν έπεσε στο πεντάγωνο αεροπλάνο, και πώς με το πρόσχημα της τρομοκρατίας η κοινωνία δέχθηκε μεγαλύτερο έλεγχο της προσωπικής ζωής.
Το τρίτο μέρος αναφέρεται στην οικονομία. (κυρίως αμερικάνικη).Δείχνει τον τρόπο που η κεντρική τράπεζα ελέγχει την οικονομία σχεδόν ενός ολόκληρου πλανήτη. Πώς τα χρήματά μας δεν έχουνε καμία αξία και πως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ουσιαστικά υποδούλωσης.
Οι σκεπτόμενοι θα το εκτιμήσουν, οι πιστοί θα πούνε ότι είναι του αντιχρίστου, οι συμβιβασμένοι δεν θα το παραδεχτούν αλλά σίγουρα θα κινήσει την περιέργεια. Διάρκεια 2 ώρες που σίγουρα δεν θα βαρεθείτε με τίποτε.
Κυριακή
Αυτά είναι...
Γιατί το carving snowboarding πιστεύω οτι είναι πιο κ@υλα απο το freestyle(αλματα και κολπακια...)
Σάββατο
Υπανθρωποι
Βολεμένοι υπάνθρωποι.Τωρα σας φταίνε οι εργάτες που κάνουνε απεργία κ δεν μπορείτε χωρις ρεύμα?Ο πολιτισμός σας σταματάει εκεί που κόβεται το ρεύμα λοιπόν. Και με αυτό και η διασκέδαση σας.Το ιντερνετάκι σας. Και δε ξέρετε τι να κάνετε. Και κατηγορείτε τους ανθρώπους που απεργούνε. Αντε μη σας ξεβολέβουμε λοιπον. Και πως θα πατε στο κλαμπάκι χωρις ρεύμα?Και Πως θα περασετε το αμαξι απο την διασταύρωση χωρις φανάρια?Και πως θα κατεβείτε απο τον 2ο όροφο χωρις ασανσέρ?Και τα μέιλ.Πως θα τα δείτε χωρις ρεύμα?
μαλάκες.Υπάρχει και άλλη ζωη μετα την πρίζα.
AYTOI
αυτοι που παίρνουν τα ηνία του ξεσηκωμού και της λύτρωσης του λαού
αυτοί που όμως δεν έπιασαν ποτέ τους σφυρί και δρεπάνι
αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι...
Αλέξη πού έχεις δουλέψει?
Πέμπτη
Αγορασε τζιπακι και καμπριο, χωριατακι
Σε ένα κράτος με την νοοτροπία του χωριάτη δεν περιμένεις να βρεις ότι ο λαός του έχει άλλη νοοτροπία. Όταν το κράτος (επιχειρήσεις, τράπεζες κτλ.) βλέπει να ευδοκιμεί και να χαίρεται ένα σεβαστό ρυθμό ανάπτυξης των κερδών του και από την άλλη να μην αυξάνει τον βασικό μισθό, να μην μειώνει τις τιμές των βασικών προϊόντων και να κρατάει σταθερά τα επιτόκια πολύ υψηλά, πράγμα που δείχνει ότι απλά δεν σέβεται τον λαό, αφού ούτε μόρφωση και σοβαρή εκπαίδευση του δίνει, τότε πρέπει και ο λαός του να έχει αυτήν την χωριάτικη νοοτροπία. Την νοοτροπία που του λέει: αγόρασε τζιπάρα, κάμπριο, φρουφρού και αρώματα και μη σε νοιάζει εσένα. Επένδυσε όλα τα λεφτά σου σε υλικά αγαθά και όλοι για σένα θα μιλάνε. Θα είσαι κούλ και ιν και στα τρέντυ μαγαζάκια θα πέφτουν τα βλέμματα πάνω σου.
Σε μία κοινωνία μεγαλωμένη από την κουλτούρα της τηλεόρασης και των μπουζουξίδικων, δεν περιμένουμε καμία σοβαρή ποιότητα ανθρώπινου εγκεφάλου αφού αυτός έχει απαξιωθεί δίνοντας την θέση του στην βούληση και την προσταγή των τηλεπαραθύρων και των διαφημίσεων.
Αλλά δε βαριέσαι βρε αδερφέ? Ο θεός θα μας βοηθήσει…
