Μια συναυλία που πολυς κόσμος περίμενε!! ηταν αυτη των bad religion!! στις 13/7 στο φαληρο..(eject fest)
Προσωπικα έμεινα ΥΠΕΡευχαριστημενος!!! μονο με το γεγονος οτι μπορεσα να δω αυτη τη μπανταρα!!!!κ τους ακουσα να ερμηνευουν πολλες απο τις κομματαρες που γουσταρα τα τελευταια 10 χρονια οπως το : punk rock song, american jesus, 21st century digital boy, infected , a walk etc...!!!!!!
¨ομως καποια πραγματα με παρεξενεψαν... οτι δηλ μπορει να ειναι κ η 1η φορα που παω σε πανκ ροκ συναυλια κ ο κοσμοσ κοντα στη σκηνη να ειναι τοσο ξενερωτος...!!κ να βλεπω να γραφουν με τα κινητα τους κ τις φωτογραφικες το λαιβ για να το ανεβασουν μετα στο νετ..
οπως μπορει να δειτε κ στο παρακατω λινκ...
παραγματικα αισθανθηκα αμηχανα με αυτο τον κοσμο.. κ "αναρωτηθηκα" μηπως μου την πουν κιολλασ επειδη χτυπιομουν...βεβαια υπηραχαν καποιες εξαιρεσεις σε κομματια
οπως το american jesus που εγινε χαμος αλλα κ παλι περιμενα πιο πολυ ενταση..
βεβαια το καλο για μενα ηταν οτι παρολο τον τραυματισμενο μου ωμο εφτασα χωρις προβλημαta πολυ κοντα στη σκηνη....kai sto pit hmoun ok
αλλο ενα που με παραξενεψε απο πλευρα διοργανωσης ηταν οτι ξεκινησαν 8 !! ενω τους περιμενα πιο μετα... κ παιξαν οι 2 επομενες μπαντες μετα...
επισης ειδα τον κοσμο να γουσταρει πιο πολυ με faith no moree... oxi oti k ayth den einai spoudaia band... aplws exw polu pio ektimhsh gi a tous bad religion k perimena ena pio anyshxo k dynamiko koino...
ο ηχος επισης δεν ηταν καλος κ πιστευω οτι σιγουρα αξιζαν καλυτερο!! κ μακαρι να τους βλεπαμε σε ανοιχτο χωρο οπως η μαλακασσα...
http://www.youtube.com/watch?v=DXA2Ilhs5DY
Πέμπτη
bad religion live @ athens!!
Σάββατο
Όμορφοι νέοι
*νέος άνεργος με πτυχίο τάδε σχολής ψάχνει δουλειά
*νέα (κοντά στα 30) μόλις απολύθηκε απο το γραφείο που δούλευε και τώρα εδώ και μερικούς μήνες ψάχνει αλλα τίποτε.
*μία κοπέλα κοντά στο σπίτι μου αυτοκτόνησε. Έχει καιρό. Μα είπαν οτι ήταν σε αδιέξοδο. Βέβαια οι κοτσομπόλεσ είπαν οτι είχε χωρίσει κλπ και τα έριξαν όλα στα ψυχολογικά προβλήματα.
*3-4 επαγγελματίες αυτοκτόνησαν το τελευταίο διάστημα λόγω χρεών.
*Δε βρίσκω δουλειά. Κοντεύω δε ξέρω και γω σε ποια ηλικία. Ας πούμε 35. Και δεν έχω καταφέρει να πάρω ένα αμάξι.(παράδειγμα αναφέρω...)
*Είμαι η κοπέλα του διπλανού διαμερίσματος. Ζω με τη μάνα μου και το πατέρα μου. Συνταξιούχοι. Πάλι καλά.
*Είμαι το αγόρι της απο πάνω κοπέλας. Και ζω και εγώ με τους γονείς μου. Τα πάμε καλά...Αλλά μέχρι εκεί. Μετά πάω και κοιμάμαι σπίτι μου. Με το delivery δε τη βγάζω και πολύ καλά.
*Έκλεισα το μαγαζί που είχα ανοίξει. Έχω πνιγεί στα χρέη.
*Σκατά. Έπρεπε να είχα ξαναδώσει πανελλαδικές.
*Σκατά. Έπρεπε να είχα ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.
Ατομικές ευθύνες. Έπρεπε να είχα φερθεί έξυπνα. Έπρεπε, έπρεπε και ξανά έπρεπε.
Έχουμε μάθει να τα κουβαλάμε όλα στους ώμους μας. Εμείς φταίμε και κανείς άλλος;
Αυτή είναι η νέα ψυχολογική πάθηση των πολιτών, μίας χώρας που καταρρέει. Αργά και βασανιστικά. Αυτοκτονίες. Καταθλιπτικά σύνδρομα. Χαμένες χαρούμενες ημέρες.
Η εύκολη λύση για το αφεντικό σου είναι να στα φορτώσει όλα σε εσένα. Και να σε απολύσει. Η εύκολη λύση για σένα, που πίστεψες στο αφεντικό σου είναι να πέσεις απο το μπαλκόνι. Είναι η λύση;
Απελπισία λέγεται. Μα φταίμε εμείς γι αυτό;
Είναι λύση η ανάληψη της ατομικής ευθύνης; Υπάρχει ατομική ευθύνη; Ειδικά σε μία χώρα που δεν τα πάει χάλια;
Αν κοιτάξεις γύρω, θα δεις ανέργους. Πτυιούχους και μη. Παιδιά με όνειρα. Μέσα στη ζωντάνια. Που τα τρώει το μαράζι, γιατί τους έμειναν μόνο τα όνειρα.
Η μόνη ευθύνη που ίσως φέρεις είναι που δεν σηκώθηκες στα πόδια σου και να βάλεις τις φωνές σε όποιο αφεντικό και μη πήγε να σε εκμεταλλευτεί. Να σε έχει να δουλεύεις σαν το σκυλί.
Η μόνη ευθύνη που έχεις είναι που άκουσες κάποιον μεγαλύτερο να σου λέει τι θα κάνεις. Να σου μαθαίνει να μην αγωνίζεσαι. Να σου μαθαίνει να κοιτάς μόνο την πάρτη σου και κανέναν άλλον. Να σου μαθαίνει να μένεις ήσυχος μην την πληρώσεις.
Αυτοί αγάπη μου όμορφη, την έκαναν τη ζωούλα τους. Καλά η άσχημα. Έφαγαν απο τα δικά μας. Αυτοί αγάπη μου γλυκιά φοβήθηκαν. Γι' αυτό στα είπαν όλα αυτά. Φοβήθηκαν μη τους φας απο το γεμάτο τραπέζι. Παρα μόνο απο τα ψύχουλα που έριχναν και σε σένα. Αυτοί ομορφιά μου, έχουν σπίτια, αυτοκίνητα και ίσως και δουλειά. Αυτούς άκουσες. Όμως κατάλαβες το λάθος σου. Ή αρχίζεις και το καταλαβαίνεις.
Δεν φταις εσύ που στα 17 σου δεν διάβαζες και έπαιρνες το πατίνι του και πηδούσες τα σκαλιά της γειτονιάς σου. Θυμάσαι που οι γιαγιάδες σε φώναζαν οτι χαλάς τα μάρμαρα; Θυμάσαι τους μπάτσους που σε κυνηγούσαν γιατί έγραφες με σπρέι τους τοίχους;
Θυμάσαι που καβαλούσες το μηχανάκι και πήγαινες στην άκρη της πόλης το βράδυ; Θυμάσαι πόσο ωραία απλώνοταν η πόλη απο κάτω σου;
Και έκανες όνειρα. Θυμάσαι;
Αυτοί που δεν σε ήθελαν να ζεις έτσι σε φορτώνουν με τύψεις. Αυτή τη φορά όμως δεν είναι δικό σου το λάθος. Εσύ έζησες. Και όχι με όνειρα να φτιαχτείς. Με όνειρα να ζήσεις. Ε λοιπόν ζήσε. Ήρθε η ώρα.
Δεν είναι δικό σου λάθος. Και ούτε μόνο δική σου η λύση. Η κοινωνία είναι ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα. Απο τη μία μεριά. Απο την άλλοι μεριά υπάρχουν αυτοί που σε θέλουν να τους καθαρίζεις το τραπέζι απο το φαγοπότι.
Διάλεξε με ποιά μεριά θες να είσαι. Η λύση είναι να μείνουμε όλοι μαζί. Άνεργοι, νέοι και ευτυχισμένοι. Το λάθος είναι της απέναντι ομάδας. Καιρός να τους δείξεις οτι το έχεις καταλάβει. Οτι την έχεις ψηλιαστεί. Όλα επιτρέπονται τώρα. Η ζωή σου είναι αυτό που μετράει. Τρέχα πάρτην πίσω...
