Στο βιντεάκι http://www.youtube.com/watch?v=GthZEd35xwI&feature=related βλέπουμε το γνωστό γεγονός. Πέρα απο τα πρώτα συναισθήματα χαράς, και μετά απο 10+ προβολές του εν λόγω βίντεο μου δημιουργήθηκε η απορία. Γιατί χάρηκα στην θέα ενός (πρώην έστω) ανθρώπου; Γιατί δεν ένιωσα ούτε ένα συναίσθημα πόνου για το θέαμα; Τι σκατά μας έχουν κάνει; Γινόμαστε ζώα σαν τους φασίστες;
Ούτε ακόμα αισθάνομαι κάτι για τον μπάτσο (απο αρνητικά συναισθήματα). Φτάνω στο συμπέρασμα να πω πως δεν νιώθεις κάτι μπροστά σε ακρώτητες που συμβαίνουν στον "εχθρό σου" (γιατί για εχθρό πρόκειτα, δεν θα κάτσω να το αναλύσω τώρα), μόνο σε περίπτωση ακραίων καταστάσεων όπως ο πόλεμος. Εκεί που το μόνο που θές είναι να τον κατατροπώσεις. Εκεί που ξέρεις οτι τα ίδια και χειρότερα έχει κάνει αυτός σε απλούς ανθρώπους σαν και 'σένα. Οπότε τελικά; Μήπως είμαστε σε πόλεμο;
Κυριακή
Έχουμε πόλεμο(;)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Έτσι φαίνεται, και δεν έχουμε δει τίποτε ακόμα!
Dolce Vita
Δημοσίευση σχολίου