Παράγοντες

Με αφορμή ένα ποστ του greek rider που αξίζει να το διαβάσει κανείς, και με αφορμή μία συζήτηση που είχα πριν απο καιρό με ένα καθηγητή πανεπιστημίου (πρώην πρύτανης και δεν συμμαζεύεται) έφτασα στο σημείο να γράψω αυτό, γιατί δεν βρίσκω κάπου αλλού να το αναλύσω.
Γενικά είμαι κατά της άποψης οτι αν προσπαθήσεις θα τα καταφέρεις και αν θες κάτι πολύ θα γίνει. Δεν είμαι υπέρ αυτού γιατί απλά το έχω δει στην πράξη. Όμως πως μπορεί κανείς να αλλάξει την γνώμη κάποιου πάνω σε αυτό; Πως μπορεί να του αποδείξει οτι όλα στη ζωή δεν είναι απλές μαθηματικές εξισώσεις με μόνο ένα παράγοντα που είναι η προσπάθεια. Αυτή την άποψη εξέφρασε αυτός ο καθηγητής που προανέφερα. Έτσι ανοίξαμε μία μικρή κουβέντα, που προφανώς, λόγω ηλικίας, δεν μπορούσε να δεχθεί μία άλλη άποψη. Λέω λογω ηλικίας, γιατί πιθανότατα, όσο μεγαλώνεις, όσο πιο πολλές επιτυχίες έχεις, τόσο πιθανολογώ, μένεις μόνο στον εγώ σου. Ο υπόλοιπος κόσμος είναι σαν αέρας που απλά περνάει απο δίπλα σου. Έτσι κάποιες σκέψεις πλέον γίνονται θεωρήματα. Αφού πλέον έχει ανεβάσει τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο παραπάνω, σίγουρα η γνώμη σου θεωρείς οτι έχει και μία παραπάνω βαρύτητα. Όσο λοιπόν περνάει ο καιρός, η άποψή σου παγιώνεται σαν πεποίθησή σου ατράνταχτη.
Έτσι και αυτός δεν μπορούσε να δει και να ακούσει τίποτε πέρα απο την δική του άποψη.
Όμως πως γίνεται ένας τόσο σπουδαγμένος άνθρωπος να μην σκεφτεί τα εξής (δεν θα γράψω πολλά..): Ας υποθέσουμε πως η κοινωνία και η συμπεριφορά της αποτελείται απο κανόνες-εξισώσεις. Οι παράγοντες που υπάρχουν στην κοινωνία είναι άπειροι και το κάθε τι επηρεάζει το κάθε τι. Για παράδειγμα ο καιρός και η βροχή μπορεί να σε καθυστερήσουν σε μία συνέντευξη για δουλειά, που ίσως αυτή να σου άνοιγε τις πόρτες για επαγγελματική εξέλιξη. Όταν έχεις να κάνεις με τόσες πολλές παραμέτρους, σε τόσες πολλές εξισώσεις, το σύστημά σου τείνει να είναι χαοτικό. Παρουσιάζει χαοτική συμπεριφορά αφού μία μικρή μεταβολή στις αρχικές συνθήκες μπορεί να αλλάξει τα πάντα και να καταλήξει σε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα Έτσι στο παράδειγμα που προανέφερα, ο καιρός, που είναι μία μόνο μεταβλητή, που αν απλουστεύσουμε τις τιμές που μπορεί να πάρει, τότε αυτές είναι μόνο δύο. Καλός και άσχημος. Έτσι έχουμε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα με καλό καιρό και τελείως με άσχημο (πχ μποτιλιάρισμα, ενώ με καλό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα ποδήλατο).
Έτσι επανέρχομαι στα προηγούμενα. Σε ένα τέτοιο σύστημα, που έχει άπειρες ουσιαστικά μεταβλητές, με άπειρες τιμές η κάθε μία. Πώς μπορεί η επιτυχία (επαγγελματική και οικονομική) ενός ανθρώπου, που είναι ένα αποτέλεσμα, μπορεί να οφείλεται μόνο σε ένα ή δύο παράγοντες που είναι η όρεξη για εργασία και η προσπάθεια, όταν έχουμε τόσες άλλες μεταβλητές που επηρεάζουν το σύστημα αυτό;